uśmiechniętaWe włoskich miastach jedną z największych atrakcji jest oczywiście piękne wybrzeże. Zatoka Neapolitańska jest dobrze znana turystom, ale najczęściej odwiedzają oni sąsiednie miejscowości i wyspy. Jednak warto znaleźć trochę czasu na zwiedzenie wybrzeża Neapolu.
Porto
Porto to gwarna i rozwijająca się nadmorska dzielnica Neapolu. To właśnie od niej zaczęliśmy zwiedzanie wybrzeża. Znajduje się tam jeden z największych włoskich portów (Naples Beverello Port). Z Piazza Garibaldi dotrzemy tam tramwajem 1 (przystanek Colombo Porto), autobusem 151 (przystanek Acton-Molo Beverello) i 1 linią Metra (stacja Municipio). Z portu dopłynąć na wyspy Ischia, Capri i Procida, a także Sorrento, Positano i Amalfi. Stanowi też atrakcję turystyczną, z której można nie tylko podziwiać statki, ale też Wezuwiusza.
Port zajmuje powierzchnię 142,6 ha i składa się z terminalu kontenerowego, handlowego, samochodowego oraz pasażerskiego. Niestety może to utrudnić turystom dojście na wybrzeże, jeżeli spacerują w kierunku morza od Piazza Garibaldi. Po dotarciu do portu z ciekawości zaczęliśmy się oddalać od Centrum Storico i prawie dotarliśmy do slumsów. Na szczęście spacerowaliśmy w dzień, więc z daleka zobaczyliśmy nieciekawy teren i szybko się oddaliśmy. W dodatku spacer wzdłuż muru portu nie należy do najciekawszych. Zdecydowanie bardziej polecam wycieczkę w stronę San Ferdinando i Chiai. To właśnie tam znajdują się miejsca spacerowe i zabytki.
Chiaia i San Ferdinando
Wybrzeże w tych dzielnicach Neapolu z pewnością odwiedzi każdy turysta. To właśnie tutaj znajduje się promenada nadmorska, która biegnie od Via Partenope (San Ferdinando) przez via Caracciolo do przystani Mergellina (Chiaia). Możemy do niej dotrzeć dłuższym spacerkiem z Centrum Storico lub linią z 151 z Garibaldi. Na początku trasy spacerowej znajduje się słynny Castel dell’Ovo (Zamek Jajeczny). Zwiedzanie tej położonej na morzu fortecy jest całkowicie darmowe. W trakcie wyjazdu cały czas przekładaliśmy odwiedziny słynnego zamku na później, aż w końcu dotarliśmy tam w trakcie wieczornego spaceru bez aparatów 😀
Chiaia to najbardziej prestiżowa dzielnica miasta, a jej główną atrakcję turystyczną stanowi nadmorski bulwar. Tuż przy nim znajdują się luksusowe hotele, restauracje, plaża miejska, a także park Villa Comunale. To właśnie w tej części Neapolu znajdują się najdroższe sklepy oraz nieruchomości.
W dzielnicy znajduje się również marina, na której poczułam się jak na lazurowym wybrzeżu, a wszystko przez widoki w tle. W pobliżu przystani znajduje się też stacja funicolare Mergellina (niestety w trakcie mojego pobytu była nieczynna, ale obecnie chyba wznowiła działanie).
Bagnoli
Bagnoli to zachodnia nadmorska dzielnica Neapolu, która leży poza granicami dawnego miasta. Obszar ten miał być „strefą żelaza i stali”, łączącą Morze Śródziemne z resztą Europy. Obecnie dzielnica może stanowić ciekawą atrakcję turystyczną. Chociaż jest oddalona od centrum, to można tam łatwo i szybko dojechać 2 linią metra (część trasy prowadzi na powierzchni, więc już w trakcie jazdy można liczyć na ciekawe widoki). Na wybrzeżu znajdują się niewielkie plaże, a także restauracje i puby.
Dawny teren fabryczny został ciekawie zagospodarowany. Na uwagę z pewnością zasługuje Bagnoli North Wharf. Betonowe molo o długości 900 metrów zostało zbudowane w 1962 roku. Początkowo służyło do rozładunku surowców dla fabryki Italsider. Obecnie jest całkowicie odnowione i stanowi świetne miejsce na spacery widokowe.
Kolejnym ciekawym miejscem, na wybrzeżu w dzielnicy Bagnoli, jest wulkaniczna wyspa Nisida. W 1963 roku połączono ją ze stałym lądem szerokim, kamiennym mostem. Jednak na jej obszarze znajduje się teren militarny, a także zakład karny dla nieletnich. Dlatego wstęp na wyspę jest zamknięty, ale widok na nią jest naprawdę ciekawy.
Posillipo
Posillipo to chyba najpiękniejszy fragment wybrzeża w Neapolu. Niestety na jego zwiedzanie miałam niewiele czasu. Chcieliśmy się wybrać do Spiaggia della Gaiola, ale nie udało nam się w końcu tam dojechać. Jednak mam nadzieję, że ten fragment wybrzeża uda mi się zwiedzić przy kolejnej okazji i wtedy dokładniej go opiszę. Warto jednak wspomnieć, że to właśnie w tej dzielnicy znajdują się niesamowite plaże.
Ostatecznie udało nam się dotrzeć do punktu widokowego przy ulicy Discesa Coroglio. Jednak jeszcze piękniejszy widok można podziwiać nieco wyżej koło przystanku autobusowego (niestety nie zrobiłam żadnych zdjęć).
Z przystanku Discesa Coroglio – Grotta di Seiano mieliśmy jechać autobusem C1 w stronę Spiaggia della Gaiola, ale przez godzinę nie przyjechał żaden z zaplanowanych autobusów, więc musieliśmy zmienić plany. Dlatego odradzam ten sposób podróżowania do Posillipo. Jak więc najbezpieczniej dostać się do tej dzielnicy? Z przystanku Santa Lucia – Plebiscito linią 140.
Obok przystanku Discesa Coroglio – Grotta di Seiano znajduje się Jaskinia Seiano (długi na 770 metrów korytarzu wykutym w skale), która stanowi część stanowiska archeologicznego Pausilypon. Niestety w tygodniu jest otwarta zaledwie do 13, więc również nie mieliśmy okazji jej zwiedzić. A jak dotarliśmy do tej części Neapolu? Najpierw 2 linią metra do dzielnicy Bagnoli, a po jej zwiedzeniu wsiedliśmy w autobus linii R7 i wysiedliśmy na przystanku Coroglio.
